Κατανόηση της Δωδεκαφωνίας: Ένας οδηγός για τη δωδεκατονική σύνθεση

Η δωδεκαφωνία (από τα ελληνικά dodeka, «δώδεκα» και phoné, «ήχος») είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη θεωρία της μουσικής για να περιγράψει τη χρήση της τεχνικής δώδεκα τόνων στη σύνθεση. Αυτή η τεχνική, που αναπτύχθηκε από τον Arnold Schoenberg στις αρχές του 20ου αιώνα, περιλαμβάνει τη χρήση και των δώδεκα νότων της χρωματικής κλίμακας με μια συγκεκριμένη σειρά, αντί της παραδοσιακής μείζονος και δευτερεύουσας κλίμακας.

Στη δωδεκαφωνία, οι δώδεκα νότες είναι διατεταγμένες σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο , γνωστή ως "σειρά", η οποία χρησιμεύει ως βάση για τη σύνθεση. Η σειρά τυπικά επαναλαμβάνεται και ποικίλλει σε όλο το κομμάτι, με διαφορετικές νότες να τονίζονται ή να αποτονίζονται για να δημιουργηθούν διαφορετικές διαθέσεις και εφέ. Η Δωδεκαφωνία ήταν μια επαναστατική εξέλιξη στη θεωρία της μουσικής, καθώς απέρριψε το παραδοσιακό σύστημα τονικής αρμονίας και άνοιξε νέες δυνατότητες για μουσική σύνθεση. Έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς συνθέτες, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Schoenberg, καθώς και άλλων αξιοσημείωτων φιγούρων όπως ο Webern και ο Boulez.