Allopathie begrijpen: een gids voor conventionele westerse geneeskunde

Allopathie is een term die wordt gebruikt om de conventionele medische praktijk te beschrijven van het behandelen van ziekten met synthetische medicijnen of andere therapieën die niet natuurlijk zijn voor het lichaam. De term ‘allopathie’ werd eind 18e eeuw bedacht door Samuel Hahnemann, de grondlegger van de homeopathie, om de medische praktijken van zijn tijd te beschrijven die zich richtten op het onderdrukken van symptomen in plaats van op het aanpakken van de onderliggende oorzaken van ziekten. Een allopaat is een arts die beoefent allopathische geneeskunde. Allopathische geneeskunde is een systeem van medische praktijk dat zich richt op het gebruik van synthetische medicijnen en andere therapieën om ziekten te behandelen. Allopathische artsen zijn getraind in het gebruik van deze therapieën en hebben een vergunning om geneeskunde uit te oefenen in de Verenigde Staten en andere landen. Allopathie wordt vaak gebruikt als een verzamelnaam om de conventionele westerse geneeskunde te beschrijven, in tegenstelling tot alternatieve medische praktijken zoals homeopathie of natuurgeneeskunde. Het is echter belangrijk op te merken dat allopathie geen specifiek medisch systeem of een specifieke filosofie is, maar eerder een manier om het gebruik van synthetische drugs en andere therapieën om ziekten te behandelen te beschrijven. Het is vermeldenswaard dat de term ‘allopathie’ door sommigen is bekritiseerd vanwege pejoratief zijn en impliceren dat conventionele geneeskunde niet natuurlijk of holistisch is. Veel medische professionals en patiënten vinden de term echter nuttig om onderscheid te maken tussen conventionele en alternatieve medische praktijken.