De bijschildklieren begrijpen: functies, aandoeningen en behandelingsopties

De bijschildklieren zijn vier kleine klieren in de nek, twee aan elke kant van de schildklier. Ze spelen een cruciale rol bij het reguleren van het calciumgehalte in het bloed. De bijschildklieren produceren parathyroïdhormoon (PTH), dat helpt de hoeveelheid calcium in het bloed en de botten onder controle te houden. Wat doet de bijschildklier? De bijschildklieren hebben verschillende belangrijke functies: 1. Reguleert het calciumgehalte: PTH helpt het juiste calciumgehalte in het bloed te handhaven door de afgifte van calcium uit de botten te stimuleren wanneer het calciumgehalte laag is, en door de opname van calcium uit voedsel te remmen wanneer het calciumgehalte hoog is. Behoud van sterke botten: PTH helpt bij het reguleren van de stofwisseling van botweefsel, wat belangrijk is voor het behoud van sterke botten.
3. Reguleren van vitamine D-spiegels: PTH helpt ook bij het reguleren van de productie van vitamine D, wat belangrijk is voor de opname van calcium uit voedsel.
4. Controleer het calciumgehalte in het bloed: De bijschildklieren controleren voortdurend het calciumgehalte in het bloed en passen de PTH-productie dienovereenkomstig aan. Wat zijn de symptomen van bijschildklieraandoeningen? Bijschildklieraandoeningen kunnen een reeks symptomen veroorzaken, waaronder:

1. Hyperparathyreoïdie: dit is een aandoening waarbij een of meer bijschildklieren overactief worden en te veel PTH produceren. Symptomen kunnen zijn: hoge calciumspiegels in het bloed, nierstenen, osteoporose en botpijn. Hypoparathyreoïdie: dit is een aandoening waarbij een of meer bijschildklieren onderactief worden en te weinig PTH produceren. Symptomen kunnen zijn: lage calciumspiegels in het bloed, spierkrampen, spiertrekkingen en tintelingen in de vingers en tenen. Bijschildklierkanker: Dit is een zeldzame aandoening waarbij een bijschildklier kanker wordt en overmatige hoeveelheden PTH produceert. Symptomen kunnen zijn: hoge calciumspiegels in het bloed, knobbels in de nek en moeite met slikken. Hoe wordt de bijschildklierziekte gediagnosticeerd? Bijschildklierziekte kan moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat de symptomen subtiel kunnen zijn en door andere aandoeningen kunnen worden veroorzaakt. Er zijn echter verschillende tests die artsen kunnen helpen bij het diagnosticeren van bijschildklieraandoeningen, waaronder:

1. Bloedonderzoek: Artsen kunnen het calciumgehalte in het bloed meten om te bepalen of dit te hoog of te laag is. Urinetesten: Artsen kunnen de hoeveelheid calcium in de urine meten om te zien of deze te hoog of te laag is. Beeldvormingstests: Artsen kunnen beeldvormingstests zoals echografie, CT-scans en MRI-scans gebruiken om afwijkingen in de bijschildklieren op te sporen. Bijschildklierfunctietesten: Artsen kunnen gespecialiseerde tests uitvoeren om de functie van de bijschildklieren te meten, zoals de PTH-test. Hoe wordt bijschildklierziekte behandeld? De behandeling van bijschildklieraandoeningen hangt af van de specifieke aandoening en de ernst ervan. Enkele veel voorkomende behandelingen zijn:

1. Medicijnen: Artsen kunnen medicijnen voorschrijven om de calciumspiegels te helpen reguleren of de productie van PTH te verminderen. Chirurgie: In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om een of meer zieke bijschildklieren te verwijderen. Veranderingen in het dieet: Patiënten met bijschildklieraandoeningen moeten mogelijk hun dieet veranderen om ervoor te zorgen dat ze voldoende calcium en vitamine D binnenkrijgen. Monitoring: Patiënten met bijschildklieraandoeningen moeten hun calciumspiegels regelmatig laten controleren om er zeker van te zijn dat ze binnen een gezond bereik blijven.