De fascinerende en macabere wereld van Deathwatch-kevers

Deathwatches zijn een soort kever die bekend staat om zijn unieke gedrag: wachten in de buurt van de lichamen van dode dieren, inclusief mensen, om zich te voeden met het rottende vlees. Er zijn verschillende soorten deathwatches, maar de meest voorkomende is de gewone deathwatch (Xestobium rufovillosum). Deathwatches zijn nachtelijke insecten en worden doorgaans aangetroffen op donkere, vochtige plaatsen zoals grotten, kelders en zolders. Ze worden aangetrokken door de geur van rottend vlees en zijn te vinden in de buurt van dode dieren of menselijke lijken. De insecten gebruiken hun krachtige onderkaken om zich te voeden met het vlees, de botten en andere zachte weefsels van de overledene. De naam "deathwatch" is afgeleid van het geluid dat de insecten maken terwijl ze zich voeden. De insecten tikken met hun onderkaken tegen het oppervlak van het rottende vlees, waardoor een kenmerkend tikkend of krabbend geluid ontstaat dat in het donker te horen is. Dit geluid wordt wel omschreven als een 'waak'- of 'tik-tak'-geluid, vandaar de naam 'deathwatch'. Deathwatches worden al eeuwenlang in verband gebracht met dood en rouw, en zijn het onderwerp geweest van veel bijgeloof en volksverhalen. In sommige culturen geloofde men dat de insecten het tijdstip van hun dood konden voorspellen, of dat ze door de geesten van de doden werden opgeroepen om zich met hun vlees te voeden. In moderne tijden worden doodswachten niet vaak aangetroffen in de buurt van menselijke lijken, zoals gebruikelijk is. balsemen en het gebruik van verzegelde kisten hebben het voor de insecten moeilijker gemaakt om toegang te krijgen tot het rottende vlees. In sommige gebieden waar sprake is van een hoge concentratie dode dieren, zoals in dierentuinen of wildparken, zijn er echter nog steeds deathwatches te vinden.