Het ontsluiten van de geheimen van leptocardia: een divers geslacht van Mesozoïsche tweekleppigen

Leptocardia is een geslacht van uitgestorven tweekleppigen die leefden tijdens het Mesozoïcum, van het vroege Jura tot het late Krijt. Ze werden gekenmerkt door hun slanke, langwerpige schelpen en werden aangetroffen in een verscheidenheid aan omgevingen, waaronder ondiepe zeeën en rivieren. Leptocardia-fossielen zijn in veel delen van de wereld gevonden, waaronder Europa, Noord-Amerika en Azië. Het geslacht staat bekend om zijn diversiteit, met tot nu toe meer dan 50 soorten beschreven. Sommige soorten Leptocardia waren waarschijnlijk filtervoeders, terwijl andere mogelijk roofdieren of aaseters waren. Een van de bekendste soorten Leptocardia is L. gigas, die in Groot-Brittannië werd ontdekt en een van de grootste tweekleppige fossielen is die ooit zijn gevonden. Andere opmerkelijke soorten zijn onder meer L. parva, die bekend staat om zijn kleine formaat en delicate schaal, en L. robuusta, die een dikke, zware schaal had en mogelijk een op de bodem levende soort was. Leptocardia is een belangrijk geslacht voor het begrijpen van de evolutie van tweekleppigen tijdens het Mesozoïcum. Het gevarieerde soortenaanbod en de brede verspreiding suggereren dat het een succesvolle en aanpasbare groep dieren was, en de fossielen ervan bieden waardevolle inzichten in de ecosystemen van het verleden.