Het ontsluiten van de geheimen van Phainolion: een reis door de oude Griekse kunst en architectuur

Phainolion (Grieks: φαινόλιον, meervoud: φαινόλια) is een term die in de oude Griekse kunst en architectuur wordt gebruikt om een soort sierlijst of band te beschrijven die langs de randen van een fries of ander architectonisch element loopt. Het woord "phainolion" is afgeleid van de Griekse woorden ‘phainein’, wat ‘tentoonstellen’ of ‘tonen’ betekent, en ‘lithos’, wat ‘steen’ betekent. Samen brengen ze het idee over van iets dat op een stenen oppervlak wordt weergegeven of getoond. In de praktijk was een phainolion typisch een smalle versieringsband die langs de randen van een fries of ander architectonisch element liep, zoals een fronton of een architraaf . Het kan bestaan uit gebeeldhouwde reliëfsculpturen, geschilderde versieringen of zelfs inlegwerk, en het doel ervan was om visueel belang en verfraaiing toe te voegen aan het algehele ontwerp. andere openbare gebouwen. Ze waren vooral populair tijdens de Klassieke periode (5e eeuw voor Christus) en werden gedurende de Hellenistische periode (3e-1e eeuw voor Christus) in verschillende vormen gebruikt.