Inzicht in dioptrieën in de optica: een gids voor het meten van het brekingsvermogen

Dioptrie (dpt) is een meeteenheid voor het brekingsvermogen van lenzen in de optica. Het wordt gedefinieerd als het omgekeerde van de brandpuntsafstand van een lens, en vertegenwoordigt de hoeveelheid buiging of afwijking van het licht die optreedt wanneer het door de lens gaat. Met andere woorden: hoe hoger de dioptriewaarde van een lens, hoe meer deze het licht zal buigen of afwijken, en hoe lager de dioptriewaarde, des te minder zal het licht buigen of afwijken. Dioptrie wordt vaak gebruikt om de sterkte van brillen of contactlenzen aan te geven, waarbij een hogere dioptriewaarde een sterkere sterkte aangeeft. Een bril met een dioptriesterkte van 2,00 dioptrie zou bijvoorbeeld als een ‘sterk’ sterkteniveau worden beschouwd, terwijl een dioptriesterkte een sterkte van 1,00 dioptrie zou als een "zwak" recept worden beschouwd.