Pamaquine: een synthetisch antimalariamiddel met beperkte werkzaamheid en bijwerkingen

Pamaquine is een synthetisch antimalariamedicijn dat in de jaren veertig werd ontwikkeld en in het verleden werd gebruikt om malaria te behandelen. Het wordt niet langer gebruikt als eerstelijnsbehandeling voor malaria vanwege de beperkte werkzaamheid en mogelijke bijwerkingen. Pamaquine is een analoog van kinine, een natuurlijk voorkomend antimalariamiddel dat wordt aangetroffen in de bast van de kinaboom. Pamaquine werkt door de groei van de malariaparasiet in de rode bloedcellen te verstoren, waardoor wordt voorkomen dat deze zich vermenigvuldigt en symptomen veroorzaakt. Pamaquine heeft echter verschillende beperkingen als behandeling voor malaria. Het is niet effectief tegen bepaalde stammen van de parasiet en kan bijwerkingen veroorzaken zoals misselijkheid, braken en diarree. Bovendien zijn in sommige delen van de wereld pamaquine-resistente stammen van de parasiet opgedoken, waardoor deze in deze gebieden minder effectief is. Als gevolg hiervan wordt pamaquine niet langer algemeen gebruikt als eerstelijnsbehandeling voor malaria en andere antimalariamiddelen zoals omdat op artemisinine gebaseerde combinatietherapieën (ACT's) nu de voorkeur genieten vanwege hun grotere werkzaamheid en veiligheid.