Wat is ASCII? - Een korte geschiedenis en overzicht van de standaard

ASCII (American Standard Code for Information Interchange) is een tekencoderingsstandaard die begin jaren zestig in de Verenigde Staten werd ontwikkeld. Het is een 7-bits tekencodering die unieke binaire codes aan elk teken toewijst, variërend van 0 tot 127. ASCII is ontwikkeld om een gemeenschappelijke tekencoderingsstandaard te bieden voor computers en communicatiesystemen, die destijds een verscheidenheid aan verschillende codering gebruikten. schema's. De standaard is ontwikkeld door een commissie van experts uit de industrie en werd voor het eerst gepubliceerd in 1963.

ASCII bevat een set van 95 afdrukbare tekens, waaronder de letters van het Engelse alfabet, de cijfers 0 tot en met 9, en verschillende leestekens en controletekens . Het bevat ook 32 niet-afdrukbare tekens, zoals het nulteken (dat het einde van een tekenreeks vertegenwoordigt), de regelinvoer- en regelteruglooptekens (die worden gebruikt om de cursor op een scherm te verplaatsen) en het belteken (dat wordt gebruikt om een piepgeluid te produceren).

ASCII is algemeen aanvaard en wordt vandaag de dag nog steeds veel gebruikt, ondanks het feit dat het een relatief eenvoudig coderingsschema is vergeleken met modernere coderingen zoals Unicode. Het blijft een belangrijk onderdeel van veel computersystemen en netwerken, en wordt vaak gebruikt als reservecodering wanneer andere coderingen niet beschikbaar zijn of niet worden ondersteund.