Wat is Lookahead bij parseren?

Lookahead is een functie van sommige programmeertalen waarmee de parser vooruit kan kijken naar het volgende token of tokens in de invoerstroom en die informatie kan gebruiken om de structuur van het programma te bepalen. Met andere woorden, met vooruitkijken kan de parser zien wat er gaat gebeuren volgende in de invoerstroom voordat deze deze daadwerkelijk parseert. Dit kan handig zijn voor het oplossen van dubbelzinnigheden in de grammatica, bijvoorbeeld wanneer een zin op meerdere manieren kan worden ontleed.

Beschouw bijvoorbeeld de volgende zin:

"De kat achtervolgde de muis."

Deze zin is grammaticaal dubbelzinnig omdat deze kan worden ontleed als 'De kat achtervolgde de muis' of 'Achtervolgde de muis, de kat'. Om deze dubbelzinnigheid op te lossen, kan een parser lookahead gebruiken om vooruit te kijken naar het volgende token en te bepalen welke parsering correct is. Als het volgende token "het" is, dan is de eerste parsering correct, maar als het volgende token "achtervolgd" is, dan is de tweede parsering correct. Lookahead kan op verschillende manieren worden geïmplementeerd, afhankelijk van de taal en de parser die wordt gebruikt. Enkele veelgebruikte technieken voor het implementeren van lookahead zijn:

1. Linkse recursie: bij deze techniek roept de parser zichzelf recursief op om de rest van de invoerstroom te parseren, waarbij hij de informatie gebruikt die hij van het huidige token verzamelt om te bepalen hoe het volgende token moet worden geparseerd. Juiste recursie: bij deze techniek roept de parser zichzelf recursief op om het vorige token te parseren, waarbij hij de informatie gebruikt die hij van het huidige token verzamelt om te bepalen hoe het volgende token moet worden geparseerd. Voorspellende parsering: bij deze techniek gebruikt de parser een statistisch model om het volgende token in de invoerstroom te voorspellen en gebruikt hij die voorspelling om de parsering ervan te begeleiden. CYK-parsing: bij deze techniek gebruikt de parser een tabel met waarden om de mogelijke ontleedbomen voor de invoerstroom bij te houden en gebruikt hij lookahead-informatie om de zoekruimte te verkleinen en de juiste ontleedboom te vinden. Over het geheel genomen is lookahead een krachtige functie die kan parsers helpen bij het omgaan met ambiguïteit bij natuurlijke taalverwerkingstaken, maar het kan ook computationeel duur zijn en niet altijd nodig zijn, afhankelijk van het specifieke gebruiksscenario.