Eksploracja najgłębszych warstw jezior i zbiorników: strefa batylimnetyczna

Batylimnetyka odnosi się do najgłębszej warstwy jeziora lub zbiornika, przez którą przenikanie światła jest niewielkie lub żadne, ze względu na dużą przejrzystość i głębokość wody. Warstwa ta charakteryzuje się niskim poziomem składników odżywczych i tlenu, często jest zamieszkana przez wyspecjalizowane organizmy, przystosowane do tych warunków.

W przeciwieństwie do strefy fototycznej, która jest warstwą wody, przez którą może przenikać światło i wspomagać fotosyntezę, strefa batylimnetyczna to obszar jeziora lub zbiornika, do którego nie dociera światło, w związku z czym fotosynteza nie jest możliwa. Strefa ta zwykle występuje na głębokościach 100–400 metrów lub więcej, w zależności od wielkości i głębokości zbiornika wodnego.

Strefa batylimnetyczna jest ważnym składnikiem wielu jezior i zbiorników wodnych i wspiera wyjątkową społeczność organizmów, które są przystosowane do do warunków panujących w tej warstwie. Organizmy te obejmują gatunki ryb, takie jak pstrąg i węgiel, a także bezkręgowce, takie jak małże i ślimaki.