Historia i znaczenie broni palnej skałkowej

Zamek skałkowy to rodzaj broni palnej, w której krzemień wytwarza iskrę zapalającą proch. Była szeroko stosowana w XVII i XVIII wieku i była wówczas standardową bronią piechoty. Mechanizm zamka skałkowego składa się z kawałka krzemienia, stalowego wybijaka i sprężynowego ramienia, które utrzymuje krzemień na miejscu. Po naciśnięciu spustu sprężynowe ramię zostaje zwolnione, umożliwiając krzemieniu uderzenie stalowego napastnika i wytworzenie iskry. Ta iskra zapala proch w lufie, wyrzucając kulę z pistoletu.……… Zamki skałkowe zostały ostatecznie zastąpione nowocześniejszą bronią palną, taką jak pistolety kapiszonowe, w których do zapalania prochu używano piorunianu rtęciowego detonatora zamiast krzemienia. Jednak niektórzy strzelcy i kolekcjonerzy nadal używają zamków skałkowych ze względu na ich niepowtarzalny urok i znaczenie historyczne.