Lamanici: złożona i kontrowersyjna grupa w Księdze Mormona

Lamanici to termin użyty w Księdze Mormona do opisania grupy ludzi, którzy żyli w obu Amerykach w okresie objętym tą księgą. Lamanici byli jedną z dwóch głównych grup ludzi żyjących w tamtym czasie w Ameryce, drugą byli Nefici. Lamanici byli potomkami Lamana, jednego z synów Lehiego, który był prorokiem, który poprowadził swoją rodzinę do Ameryki około 600 roku p.n.e.… Według Księgi Mormona Lamanici byli zaciekłym i wojowniczym ludem, często będącym w sprzeczności z Nefici. Byli znani ze swego gniewu i nienawiści wobec Nefitów i często toczyli z nimi bitwy. Lamanitów również opisywano jako skłonnych do grzechu i niegodziwości i często odrzucali nauki wysyłanych do nich proroków.… Pomimo ich negatywnych cech Księga Mormona ukazuje również Lamanitów jako lud zdolny do wielkiej miłości i lojalność, gdy jednoczyli się dla sprawy swoich przywódców. Książka opisuje kilka przypadków, w których wojownicy Lamanici walczyli odważnie i bezinteresownie w imieniu swoich przywódców, i podkreśla znaczenie jedności i współpracy między Lamanitami w czasach kryzysu.... Dziś termin „Lamanici” jest czasami używany w odniesieniu do Rdzenni Amerykanie lub inne rdzenne ludy obu Ameryk, chociaż takie użycie nie jest powszechnie akceptowane. Niektórzy postrzegają ten termin jako sposób na połączenie się z dziedzictwem przodków i tradycjami kulturowymi, podczas gdy inni postrzegają go jako źródło podziałów i konfliktów. Niezależnie od tego, w jaki sposób termin ten jest używany, pozostaje on ważną częścią historii i kultury Księgi Mormona i jej zwolenników.