การทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างการให้เหตุผลแบบนิรนัย อุปนัย และไม่นิรนัย
ในตรรกะและการให้เหตุผล การใช้เหตุผลแบบนิรนัยและอุปนัยเป็นวิธีการให้เหตุผลสองประเภท เป็นกระบวนการเชิงตรรกะที่ใช้กฎและหลักการในการสรุปผล ข้อสรุปจำเป็นต้องมาจากสถานที่ และข้อโต้แย้งจะถือว่าถูกต้องหากสถานที่นั้นเป็นจริง ในทางกลับกัน การใช้เหตุผลเชิงอุปนัยเกี่ยวข้องกับการสรุปหรือสรุปโดยอาศัยชุดข้อสังเกตหรือกรณีเฉพาะ เป็นกระบวนการความน่าจะเป็นที่ต้องอาศัยรูปแบบและแนวโน้มเพื่อคาดการณ์หรืออนุมานเกี่ยวกับเหตุการณ์หรือสถานการณ์ในอนาคต ข้อสรุปอาจไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามสถานที่นั้นด้วยความมั่นใจแน่นอน แต่ต้องใช้ความน่าจะเป็นในระดับสูง การให้เหตุผลแบบไม่นิรนัยเป็นการให้เหตุผลประเภทหนึ่งที่รวมองค์ประกอบของการให้เหตุผลทั้งแบบนิรนัยและอุปนัยเข้าด้วยกัน มันเกี่ยวข้องกับการใช้ทั้งกฎเชิงตรรกะและหลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อให้ได้ข้อสรุป การใช้เหตุผลประเภทนี้มักใช้ในสาขาต่างๆ เช่น กฎหมาย การแพทย์ และสังคมศาสตร์ ซึ่งข้อสรุปไม่ได้ตรงไปตรงมาหรือกำหนดไว้เสมอไป ในการสรุป การใช้เหตุผลแบบนิรนัยเกี่ยวข้องกับการสรุปโดยอาศัยความแน่นอนสัมบูรณ์ การใช้เหตุผลเชิงอุปนัยเกี่ยวข้องกับการสรุปโดยอิงจากรูปแบบ และแนวโน้ม และการให้เหตุผลแบบไม่ใช้เหตุผลผสมผสานทั้งกฎเกณฑ์เชิงตรรกะและหลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อให้ได้ข้อสรุปที่มีระดับความน่าจะเป็น
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
