การทำความเข้าใจความไม่มีตัวตน: แนวคิดเชิงปรัชญาสำหรับการใช้ชีวิตที่เชื่อมโยงถึงกัน
Immanence เป็นแนวคิดทางปรัชญาที่อ้างถึงแนวคิดที่ว่าทุกสิ่งมีอยู่ภายในและเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งทั้งหมดที่ใหญ่กว่าและเชื่อมโยงถึงกัน มันแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างพื้นฐานระหว่างตัวตนกับโลก และสรรพสิ่งล้วนพึ่งพาอาศัยกันและเชื่อมโยงถึงกัน ในแง่นี้ ความเป็นอมตะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความมีชัย ซึ่งแสดงถึงการดำรงอยู่ของตัวตนที่แยกจากกันและเป็นอิสระหรือความเป็นจริงที่มีอยู่นอกเหนือจากนั้น หรือเหนือโลกทางกายภาพ ในทางกลับกัน ภาวะไม่มีตัวตน แสดงให้เห็นว่าตัวตนและโลกแยกจากกันไม่ได้ และไม่มีความแตกต่างพื้นฐานระหว่างสิ่งเหล่านั้น ภาวะอมตะเป็นแนวคิดหลักในประเพณีทางปรัชญามากมาย รวมถึงปรากฏการณ์วิทยา อัตถิภาวนิยม และลัทธิหลังสมัยใหม่ นอกจากนี้ ยังมีการสำรวจในประเพณีทางจิตวิญญาณและศาสนาต่างๆ เช่น พุทธศาสนาและลัทธิเต๋า ในชีวิตประจำวัน ความไม่มีตัวตนสามารถเห็นได้ในความเชื่อมโยงกันของทุกสิ่ง ตัวอย่างเช่น อากาศที่เราหายใจเชื่อมต่อกับต้นไม้ที่ผลิตออกซิเจน ซึ่งเชื่อมโยงกับสัตว์ที่ต้องพึ่งพาพวกมันเพื่อความอยู่รอด ทุกสิ่งพึ่งพาอาศัยกันและเชื่อมโยงถึงกัน และไม่มีความแตกต่างพื้นฐานระหว่างตัวตนกับโลก แนวคิดเรื่องความไม่มีตัวตนสามารถนำไปใช้ได้จริงในชีวิตประจำวันมากมาย ตัวอย่างเช่น สามารถช่วยให้เรามองโลกเป็นเว็บแห่งความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงถึงกัน มากกว่าที่จะเป็นกลุ่มของวัตถุที่แยกจากกัน สิ่งนี้สามารถนำไปสู่ความรู้สึกรับผิดชอบและการดูแลโลกรอบตัวเรามากขึ้น เช่นเดียวกับความซาบซึ้งที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นต่อความเชื่อมโยงระหว่างกันของทุกสิ่ง โดยสรุป ความไม่มีตัวตนเป็นแนวคิดทางปรัชญาที่เสนอแนะว่าทุกสิ่งมีอยู่ภายในและเป็นส่วนหนึ่งของ มีขนาดใหญ่ขึ้นและเชื่อมต่อกันทั้งหมด เน้นย้ำถึงการพึ่งพาอาศัยกันและความเชื่อมโยงกันของทุกสิ่ง และท้าทายแนวคิดเรื่องตัวตนหรือความเป็นจริงที่แยกจากกันและเป็นอิสระ ในชีวิตประจำวัน ความไม่ปกติสามารถเห็นได้จากความเชื่อมโยงกันของสรรพสิ่ง และมีการนำไปประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติมากมายสำหรับการใช้ชีวิตและเข้าใจโลกรอบตัวเรา
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
