การทำความเข้าใจ Morphophonemes: Building Blocks of Words
Morphophonemes เป็นหน่วยเสียงที่เล็กที่สุดในคำที่มีความหมาย เป็นส่วนประกอบของคำ และสามารถนำมารวมกันได้หลายวิธีเพื่อสร้างคำที่ต่างกัน ตัวอย่างเช่น morphophoneme "bat" สามารถนำมารวมกับ morphophoneme "ter" เพื่อสร้างคำว่า "batter" ในภาษาศาสตร์ morphophonemes มักจะใช้เพื่ออธิบายโครงสร้างของคำในภาษาที่มีระบบที่ซับซ้อนของการลงท้ายด้วยการผันคำ เช่น เป็นภาษาละตินหรืออารบิก ในภาษาเหล่านี้ รากคำเดียวกันสามารถแก้ไขได้โดยเพิ่มส่วนท้ายที่แตกต่างกันเพื่อระบุฟังก์ชันทางไวยากรณ์ที่แตกต่างกัน เช่น กาล กรณี หรือเพศ สัณฐานเสียงที่ประกอบขึ้นเป็นรากคำและการลงท้ายของคำคือสิ่งที่ให้ความหมายและทำให้คำนั้นทำงานได้ตามหลักไวยากรณ์ในประโยค
ตัวอย่างเช่น ในภาษาละติน คำว่า "amo" (ฉันรัก) ประกอบด้วยสามสัณฐานเสียง: " am-o" โดยที่ "am" เป็นคำรากศัพท์ และ "-o" เป็นคำลงท้ายที่บ่งบอกถึงกาลปัจจุบันเอกพจน์บุรุษที่หนึ่ง ในทางกลับกัน คำว่า "amas" (คุณรัก) ประกอบด้วยหน่วยคำสี่รูปแบบ ได้แก่ "ama-s" โดยที่ "ama" เป็นคำรากศัพท์ และ "-s" เป็นคำลงท้ายที่บ่งบอกถึงบุคคลที่สองเอกพจน์ ปัจจุบันกาล.
ในภาษาอังกฤษ morphophonemes ไม่ได้ถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจนเท่ากับในภาษาอย่างละตินหรืออารบิก แต่ยังคงมีบทบาทสำคัญในการกำหนดความหมายและโครงสร้างของคำ ตัวอย่างเช่น คำว่า "run" ประกอบด้วยสามสัณฐานเสียง: "r-un" โดยที่ "r" เป็นคำรากศัพท์ และ "-un" เป็นคำลงท้ายที่บ่งบอกถึงกาลปัจจุบัน คำว่า "วิ่ง" ประกอบด้วยสี่สัณฐานเสียง ได้แก่ "r-u-n-i-ng" โดยที่ "r" เป็นคำรากศัพท์ "-u-n" คือตอนจบที่บ่งบอกถึงกริยาปัจจุบัน และ "-ing" คือตอนจบที่บ่งบอกถึง แง่มุมที่ก้าวหน้า โดยรวมแล้ว morphophonemes เป็นแนวคิดที่สำคัญในภาษาศาสตร์เพราะช่วยให้เราเข้าใจว่าคำต่างๆ ถูกสร้างขึ้นอย่างไรและการทำงานของคำต่างๆ ในประโยคอย่างไร ด้วยการวิเคราะห์สัณฐานเสียงที่ประกอบเป็นคำ เราสามารถเข้าใจความหมาย โครงสร้าง และหน้าที่ทางไวยากรณ์ของคำนั้นได้
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
