ทำความเข้าใจลักษณะบุคลิกภาพที่ไม่หลงตัวเอง
การไม่หลงตัวเองหมายถึงประเภทบุคลิกภาพที่มีลักษณะเฉพาะคือขาดการเอาแต่ใจตนเอง การให้สิทธิ์ และแนวโน้มที่จะชักจูงผู้อื่น บุคคลที่ไม่หลงตัวเองมักจะถ่อมตัว มีความเห็นอกเห็นใจ และเต็มใจที่จะรับฟังผู้อื่น พวกเขาไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับรูปลักษณ์ภายนอก ความสำเร็จ หรือสถานะของตนเอง และพวกเขาไม่จำเป็นต้องได้รับการประเมินอย่างต่อเนื่องจากผู้อื่น บุคคลที่ไม่หลงตัวเองมักจะสนใจความเป็นอยู่ที่ดีของผู้อื่นมากกว่าความต้องการและความปรารถนาของตนเอง พวกเขาเต็มใจที่จะประนีประนอมและทำงานร่วมกันเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน แทนที่จะพยายามครอบงำหรือบงการผู้อื่น พวกเขามีแนวโน้มที่จะรับผิดชอบต่อการกระทำของตนและยอมรับเมื่อพวกเขาผิด แทนที่จะโทษผู้อื่นหรือปฏิเสธความผิด สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าการไม่หลงตัวเองไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอหรือนิ่งเฉย บุคคลที่ไม่หลงตัวเองสามารถเข้มแข็งและมั่นใจได้ แต่พวกเขาไม่ได้มีความโอ่อ่าหรือมีสิทธิ์ในระดับเดียวกับผู้ที่หลงตัวเอง พวกเขามักจะตระหนักรู้ในตนเองมากขึ้นและสามารถเข้าใจและเห็นอกเห็นใจผู้อื่นได้ดีขึ้น ลักษณะการไม่หลงตัวเอง ได้แก่:
ความอ่อนน้อมถ่อมตน: ขาดการเอาแต่ใจตนเองและความเต็มใจที่จะฟังผู้อื่น เอาใจใส่: ความสามารถในการเข้าใจและแบ่งปันความรู้สึกของผู้อื่น
การตระหนักรู้ในตนเอง: ความเข้าใจในจุดแข็งและจุดอ่อนของตนเอง ตลอดจนการตระหนักรู้ถึงอารมณ์และแรงจูงใจของตนเอง ความเต็มใจที่จะประนีประนอม: ความเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับผู้อื่นเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน ความรับผิดชอบ: ความเต็มใจที่จะรับผิดชอบต่อเป้าหมายของตนเอง การกระทำและยอมรับเมื่อทำผิด ขาดสิทธิ: ขาดความเชื่อที่ว่าตนมีสิทธิ์ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษหรือปฏิบัติตามโดยอัตโนมัติจากผู้อื่น ขาดความโอ่อ่า: ขาดความรู้สึกเกินจริงถึงความสำคัญหรือความสามารถของตนเอง
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
