ทำความเข้าใจเกี่ยวกับเซลล์สืบพันธุ์ในยุคดึกดำบรรพ์และบทบาทในการถ่ายทอดทางพันธุกรรม

ในทางชีววิทยา "เซลล์สืบพันธุ์ดึกดำบรรพ์" (PGCs) เป็นเซลล์ตั้งต้นที่ก่อให้เกิดเซลล์สืบพันธุ์ (เซลล์อสุจิและเซลล์ไข่) และมีหน้าที่ในการถ่ายทอดข้อมูลทางพันธุกรรมจากรุ่นหนึ่งไปยังอีกรุ่นหนึ่ง เซลล์เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในช่วงต้นของการพัฒนาของตัวอ่อนและผ่านกระบวนการต่ออายุตัวเองและการสร้างความแตกต่างจนกลายเป็นเซลล์สืบพันธุ์ที่โตเต็มที่ในที่สุด คำว่า "primogenitors" ไม่ได้ใช้กันทั่วไปในชีววิทยา แต่สามารถใช้เพื่ออ้างถึงเซลล์ต้นกำเนิดแรกสุดที่ให้ ขึ้นไปสู่เซลล์อื่นๆ ทั้งหมดในสิ่งมีชีวิต ในแง่นี้ เซลล์สืบพันธุ์ในยุคดึกดำบรรพ์ถือได้ว่าเป็นเซลล์ต้นกำเนิด เนื่องจากเป็นเซลล์แรกสุดที่สร้างความแตกต่างจากเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนและก่อให้เกิดเซลล์อื่นๆ ทั้งหมดในร่างกาย อย่างไรก็ตาม การใช้คำนี้ไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง และ "เซลล์สืบพันธุ์ดึกดำบรรพ์" เป็นคำที่ใช้กันทั่วไปในการอธิบายเซลล์เหล่านี้