ยาต้านภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ: ประเภท การใช้ และผลข้างเคียง
ยาต้านการเต้นของหัวใจเป็นยาที่ช่วยควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจที่ผิดปกติ ยาเหล่านี้สามารถใช้รักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะได้หลากหลาย รวมถึงภาวะหัวใจห้องบนเต้นเร็ว หัวใจเต้นเร็ว และภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะออกฤทธิ์โดยการลดอัตราการเต้นของหัวใจอย่างรวดเร็วอย่างผิดปกติหรือโดยการเปลี่ยนจังหวะที่ผิดปกติกลับเป็นจังหวะปกติและสม่ำเสมอ
ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะมีอยู่หลายประเภท และยาเฉพาะที่ใช้จะขึ้นอยู่กับประเภท ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะที่กำลังรับการรักษา และปัจจัยส่วนบุคคลอื่นๆ เช่น อายุ สถานะสุขภาพ และสภาวะทางการแพทย์อื่นๆ ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะที่พบบ่อยบางประเภท ได้แก่:
Beta blockers: ยาเหล่านี้ชะลออัตราการเต้นของหัวใจโดยการปิดกั้นผลกระทบของฮอร์โมนอะดรีนาลีน (อะดรีนาลีน) ที่มีต่อหัวใจ ยาเบต้าบล็อคเกอร์มักใช้เพื่อรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะและหัวใจห้องล่างเต้นเร็ว ตัวอย่างของ beta blockers ได้แก่ metoprolol (Lopressor), atenolol (Tenormin) และ propranolol (Inderal) ตัวบล็อกช่องแคลเซียม: ยาเหล่านี้ชะลอการเข้าสู่เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจ ซึ่งจะทำให้อัตราการเต้นของหัวใจช้าลง ตัวบล็อกช่องแคลเซียมมักใช้เพื่อรักษาภาวะหัวใจห้องบนและหัวใจห้องล่างเต้นเร็ว ตัวอย่างของตัวป้องกันช่องแคลเซียม ได้แก่ verapamil (Calan) และ diltiazem (Cardizem)
Digoxin: ยานี้ทำให้อัตราการเต้นของหัวใจช้าลงโดยการปิดกั้นผลกระทบของโซเดียมต่อเซลล์กล้ามเนื้อหัวใจ โดยทั่วไปดิจอกซินจะใช้ในการรักษาภาวะหัวใจห้องบนเต้นผิดจังหวะ ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะอาจมีผลข้างเคียงได้ ดังนั้นจึงควรปรึกษาข้อกังวลกับแพทย์ก่อนเริ่มการรักษา ผลข้างเคียงที่พบบ่อยบางประการของยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะ ได้แก่: มีอาการอ่อนเพลียและอ่อนแรง มีอาการวิงเวียนศีรษะและวิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้และอาเจียน ความทนทานต่อการออกกำลังกายลดลง ในบางกรณีที่พบไม่บ่อย ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะอาจทำให้เกิดผลข้างเคียงที่รุนแรง เช่น ปฏิกิริยาการแพ้หรือการเปลี่ยนแปลงของจังหวะการเต้นของหัวใจ สิ่งสำคัญคือต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์อย่างรอบคอบ และรายงานข้อกังวลหรือผลข้างเคียงทันที
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
