Inurbanity: อนาคตของการวางผังเมืองอย่างยั่งยืน
Inurbanity เป็นคำที่ใช้อธิบายสถานะของความเป็นเมือง แต่ยังคงมีองค์ประกอบในชนบทหรือทางธรรมชาติอยู่บ้าง หมายถึงการผสมผสานระหว่างสภาพแวดล้อมในเมืองและชนบท ซึ่งชาวเมืองยังคงสามารถสัมผัสกับธรรมชาติและประโยชน์ที่ได้รับ แม้จะอยู่ภายในเขตเมืองก็ตาม เขตเมืองมักเกี่ยวข้องกับพื้นที่สีเขียว สวนสาธารณะ และพื้นที่เปิดโล่งอื่นๆ ที่รวมเข้ากับการออกแบบชุมชนเมือง แนวคิดเรื่องความเป็นเมืองได้รับความนิยมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากเมืองต่างๆ ทั่วโลกมีจำนวนประชากรและความหนาแน่นเพิ่มขึ้น นำไปสู่ความต้องการที่มากขึ้น สำหรับพื้นที่สีเขียวและการวางผังเมืองอย่างยั่งยืน โดยตระหนักว่าการขยายตัวของเมืองไม่จำเป็นต้องหมายถึงการแยกตัวออกจากธรรมชาติโดยสิ้นเชิง แต่เป็นการบูรณาการองค์ประกอบทางธรรมชาติเข้ากับสภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้น
ความเป็นเมืองสามารถทำได้ด้วยวิธีการต่างๆ เช่น
1 พื้นที่สีเขียว: สวนสาธารณะ สวน และพื้นที่เปิดโล่งอื่นๆ ที่เชื่อมต่อกับธรรมชาติภายในเมือง
2 เกษตรกรรมในเมือง: สวนชุมชน สวนบนดาดฟ้า และเกษตรกรรมในเมืองรูปแบบอื่นๆ ที่นำเกษตรกรรมมาสู่เมือง
3 การออกแบบถนน: การออกแบบถนนที่มีความเขียวขจี ศิลปะสาธารณะ และองค์ประกอบอื่นๆ ที่สร้างพื้นที่ที่น่าอยู่และน่าอยู่มากขึ้น
4 การออกแบบอาคาร: ผสมผสานวัสดุจากธรรมชาติ เช่น ไม้และผนังที่อยู่อาศัย เข้ากับการออกแบบอาคารเพื่อนำธรรมชาติเข้ามาภายใน
5 การขนส่งสาธารณะ: ส่งเสริมการใช้การขนส่งสาธารณะ การขี่จักรยาน และการเดิน เพื่อลดการใช้รถยนต์และส่งเสริมความยั่งยืน ความเป็นเมืองมีประโยชน์หลายประการ รวมถึงคุณภาพอากาศที่ดีขึ้น ลดความเครียด และเพิ่มมูลค่าทรัพย์สิน นอกจากนี้ยังช่วยสร้างความรู้สึกเป็นชุมชนและการเชื่อมโยงกับธรรมชาติ ซึ่งสามารถปรับปรุงความเป็นอยู่โดยรวมได้ ในขณะที่เมืองต่างๆ เติบโตและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง สภาพเมืองจึงมีแนวโน้มที่จะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการสร้างสภาพแวดล้อมในเมืองที่น่าอยู่และยั่งยืน
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
