Anglikanizmde Yüksek Kiliseyi Anlamak

Yüksek kilise mensubuluk, Anglikanizmin daha geleneksel veya muhafazakar bir biçimine bağlı olanların inançlarını ve uygulamalarını tanımlamak için kullanılan bir terimdir. "Yüksek kilise" terimi ilk olarak 17. yüzyılda, cüppe ve cüppe gibi ayinle ilgili kıyafetlerin kullanımını ve Ortak Dua Kitabı'nın geleneksel biçimlerine göre Efkaristiya kutlamalarını destekleyenleri tanımlamak için kullanıldı. Kilise adamlığı, kutsal ayinlere, özellikle Efkaristiya'ya ve ayinle yapılan ibadetin önemine güçlü bir vurgu ile karakterize edilir. Yüksek kilise mensupları teolojilerinde daha muhafazakar olma eğilimindedirler ve genellikle Mesih'in Efkaristiya'daki gerçek varlığı ve İncil'in otoritesi gibi geleneksel Anglikan inançlarına bağlı kalırlar.

Yüksek kilise adamlığının temel özelliklerinden bazıları şunlardır:

1. Liturjik ibadet: Yüksek kilise adamları, geleneksel dualar ve ilahilerin kullanımı ve Efkaristiya'nın Ortak Dua Kitabı'na göre kutlanması da dahil olmak üzere ayinle ilgili ibadetin önemine güçlü bir vurgu yaparlar.
2. Sakramental teoloji: Yüksek kilise adamları, Efkaristiya'da Mesih'in gerçek varlığına inanırlar ve kilise yaşamında kutsal törenlerin önemini vurgularlar.
3. Geleneksel teoloji: Yüksek kilise adamları teolojilerinde daha muhafazakar olma eğilimindedirler ve genellikle İncil'in otoritesi ve kişisel kutsallığın önemi gibi geleneksel Anglikan inançlarına bağlı kalırlar.
4. Geleneğe saygı: Yüksek kilise adamları geleneğin önemine ve Hıristiyan inancının zaman içindeki devamlılığına güçlü bir vurgu yaparlar.
5. Din adamları ile din adamları arasındaki ayrım: Yüksek kilise adamları, din adamları ile din adamları arasında bir ayrım olduğuna inanırlar ve din adamlarının ibadeti yönlendirme ve inancı öğretmedeki önemini vurgularlar.

Genel olarak, yüksek kilise mensubu, geleneksel ve Liturjik ibadetin, kutsal teolojinin ve geleneğe saygının önemini vurgulayan muhafazakar Anglikanizm biçimi.