Κατανόηση του Vassalage στη Μεσαιωνική Ευρώπη

Η υποτέλεια είναι μια αμοιβαία υποχρέωση μεταξύ δύο μερών, όπου το ένα μέρος (ο κύριος) χορηγεί προστασία, γη ή άλλα οφέλη στο άλλο μέρος (τον υποτελή), με αντάλλαγμα την πίστη, τη στρατιωτική θητεία και μερικές φορές χρήματα. Η σχέση μεταξύ ενός άρχοντα και των υποτελών του ήταν μια βασική πτυχή του φεουδαρχικού συστήματος στη μεσαιωνική Ευρώπη.

Σε μια υποτέλεια, ο άρχοντας είχε συνήθως υψηλότερη κοινωνική θέση και εξουσία από τον υποτελή, και ο υποτελής όφειλε στον άρχοντα πίστη, στρατιωτική θητεία και άλλα μορφές υποστήριξης. Ο άρχοντας είχε επίσης καθήκον να προστατεύει και να φροντίζει για τον υποτελή, και να διασφαλίζει τη δίκαιη και δίκαιη μεταχείριση. Θα μπορούσαν επίσης να καθιερωθούν μέσω συνθηκών ή συμφωνιών μεταξύ ατόμων ή ομάδων, παρά μέσω οικογενειακών δεσμών.

Στη σύγχρονη εποχή, η έννοια της υποτέλειας έχει σε μεγάλο βαθμό ξεφύγει από τη χρήση, αλλά παραμένει ένα σημαντικό μέρος των ιστορικών μελετών και μπορεί να παρέχει πληροφορίες για κοινωνικές και πολιτικές δομές της μεσαιωνικής Ευρώπης.