Mendedahkan Kepentingan Patesi dalam Masyarakat Mesopotamia Purba

Patesi ialah istilah yang digunakan dalam dokumen undang-undang Mesopotamia purba untuk merujuk kepada sejenis penyewa atau pemajak. Ia berasal daripada bahasa Akkadia dan lazimnya digunakan semasa zaman Assyria Lama (abad ke-20-18 SM) dan kemudiannya.

Dalam konteks undang-undang, patesi merujuk kepada seseorang yang memegang tanah atau harta daripada tuan atau tuan, biasanya sebagai pertukaran untuk pembayaran sewa atau bentuk ufti lain. Istilah ini juga boleh digunakan secara lebih luas untuk menggambarkan apa-apa jenis tanggungan atau vassal.

Penggunaan istilah patesi memberikan pandangan berharga tentang struktur sosial dan ekonomi masyarakat Mesopotamia purba, terutamanya berkenaan dengan hubungan antara pemilik tanah dan penyewa atau tanggungan mereka. . Ia sering dijumpai dalam dokumen undang-undang seperti kontrak, surat ikatan, dan perjanjian bertulis lain yang telah bertahan dari tempoh tersebut.