Abiotrofie begrijpen: de dood van cellen en weefsels als gevolg van externe factoren

Abiotrofie is een term die in de biologie wordt gebruikt om de dood of degeneratie van cellen, weefsels of organen te beschrijven als gevolg van externe factoren zoals omgevingsstress, in plaats van als gevolg van een inherent defect of ziekte. Het is het tegenovergestelde van autotrofie, wat verwijst naar het vermogen van een organisme om zijn eigen voedingsstoffen en energie uit externe bronnen te produceren. Abiotrofie kan optreden als reactie op een verscheidenheid aan omgevingsstress, waaronder extreme temperaturen, droogte, vervuiling en blootstelling aan gifstoffen . Bij planten kan abiotrofie er bijvoorbeeld voor zorgen dat bladeren geel of bruin worden en uiteindelijk afsterven, terwijl dit bij dieren kan leiden tot weefselbeschadiging en orgaanfalen. Abiotrofie wordt vaak door elkaar gebruikt met de term ‘necrose’, die specifiek verwijst naar de dood van cellen of weefsels als gevolg van letsel of ziekte. Hoewel necrose een vorm van abiotrofie is, zijn niet alle gevallen van abiotrofie noodzakelijkerwijs te wijten aan necrose. Planten kunnen bijvoorbeeld abiotrofie ondergaan als reactie op omgevingsstress zonder enige daadwerkelijke celdood te ervaren.