Caracalla: het bewind van militaire campagnes en belangrijk beleid van een Romeinse keizer

Caracalla, ook bekend als Antoninus II, was een Romeinse keizer die regeerde van 211 tot 217 na Christus. Hij werd geboren in Lugdunum, Gallië (het huidige Lyon, Frankrijk) op 4 april 208 na Christus en stierf op 8 maart 217 na Christus in Nicomedia, Bithynië (het huidige İzmit, Turkije). Caracalla was de oudste zoon van Septimius Severus. , een Romeinse generaal die in 193 na Christus keizer werd. Hij groeide op aan het hof van zijn vader en kreeg een grondige opleiding in Griekse en Romeinse literatuur, filosofie en retoriek. Na de dood van zijn vader in 211 na Christus volgde Caracalla hem op 23-jarige leeftijd op als keizer. Tijdens zijn regering staat Caracalla bekend om verschillende belangrijke gebeurtenissen en beleidsmaatregelen: 1. Edict van Caracalla: In 212 n.Chr. vaardigde Caracalla een edict uit waarbij het Romeinse staatsburgerschap werd verleend aan alle vrije inwoners van het rijk, dat voorheen beperkt was tot degenen die in Rome of Italië waren geboren. Dit edict had verstrekkende gevolgen, omdat het wettelijke rechten en bescherming verleende aan miljoenen mensen in het hele rijk. Militaire campagnes: Caracalla bracht een groot deel van zijn regering door met militaire campagnes, waaronder een campagne tegen het Parthische rijk in 213 na Christus en een andere tegen de Germaanse stammen in 214 na Christus. Hij vocht ook tegen de Goten en andere barbaarse stammen langs de grens van de Donau. Bouwprojecten: Caracalla gaf opdracht tot verschillende bouwprojecten, waaronder de Thermen van Caracalla in Rome, die in 216 na Christus werden voltooid en een van de grootste en meest indrukwekkende openbare baden in de stad werden. Religieus beleid: Caracalla stond bekend om zijn religieuze tolerantie en stond christenen toe hun geloof openlijk te belijden, ondanks eerdere vervolgingen onder andere keizers. Hij bouwde ook tempels en heiligdommen voor verschillende goden en godinnen in het hele rijk. Moord: Caracalla werd op 8 maart 217 na Christus vermoord terwijl hij zich voorbereidde op een oorlog tegen het Parthische rijk. Zijn dood betekende het einde van de Severan-dynastie en leidde tot een periode van politieke instabiliteit in het Romeinse rijk.