Corrosiviteit en de effecten ervan begrijpen

Corrosiviteit verwijst naar het vermogen van een stof om schade aan of aantasting van andere stoffen te veroorzaken, vaak door chemische reacties. Bijtende stoffen kunnen materialen zoals metalen, kunststoffen en andere materialen beschadigen door ermee te reageren en ervoor te zorgen dat ze afbreken of verzwakken. De term 'corrosie' wordt vaak door elkaar gebruikt met 'roest', maar roest is eigenlijk een specifiek type corrosie dat ontstaat wanneer ijzer of staal wordt blootgesteld aan vocht en zuurstof. Andere soorten corrosie kunnen voorkomen op verschillende materialen, zoals koper, aluminium of kunststoffen. Corrosiviteit wordt gemeten in termen van de hoeveelheid schade die in de loop van de tijd door een stof wordt veroorzaakt. Hoe bijtender een stof is, hoe meer schade deze zal veroorzaken. Corrosie kan langzaam en geleidelijk gebeuren, of snel en catastrofaal gebeuren, afhankelijk van de specifieke stoffen die erbij betrokken zijn. Enkele veel voorkomende voorbeelden van bijtende stoffen zijn: Zuren, zoals zwavelzuur en zoutzuur Basen, zoals natriumhydroxide en calcium hydroxide
* Oxidatiemiddelen, zoals bleekmiddel en zuurstof
* Zouten, zoals zout water en alkalische zouten
* Organische verbindingen, zoals benzine en oplosmiddelen.

Het is belangrijk om voorzichtig om te gaan met bijtende stoffen, omdat ze anders ernstige schade aan mensen en materialen kunnen veroorzaken correct afgehandeld. Bij het werken met bijtende stoffen zijn vaak beschermende kleding, handschoenen en oogbescherming nodig.