De monadologie van Leibniz begrijpen: een uitgebreide gids

Monadologie is een filosofische verhandeling geschreven door Gottfried Wilhelm Leibniz in 1714. Het is een alomvattende en systematische uiteenzetting van zijn metafysica, die hij 'monadologie' noemde omdat deze zich bezighoudt met de aard van individuele substanties of 'monaden'. In deze verhandeling schetst Leibniz zijn theorie van het universum als een harmonieus systeem van reeds bestaande, onveranderlijke en oneindig kleine substanties die de fundamentele bouwstenen van alle dingen vormen. Hij stelt dat deze monaden de ultieme realiteit zijn, en dat al het andere slechts een verschijning of een manifestatie van deze monaden is. Leibniz' monadologie heeft een aanzienlijke invloed gehad op de westerse filosofie, vooral op het gebied van de metafysica, epistemologie en de wetenschapsfilosofie. . Het is ook het onderwerp geweest van veel debat en kritiek, en wordt nog steeds bestudeerd en geïnterpreteerd door filosofen van vandaag.