Epistijlen in de architectuur begrijpen: een gids voor hun functie en ontwerp

In de architectuur is een epistyle of epistylium (meervoud: epistyles of epistylia) een gegoten frame dat langs de bovenkant van de muren van een gebouw loopt, boven de kroonlijst of andere sierlijsten. Het dient als ondersteuning voor het dak en geeft een afgewerkte uitstraling aan de buitenkant van het gebouw. De epistijl kan gemaakt zijn van verschillende materialen zoals steen, baksteen of hout, en kan versierd zijn met houtsnijwerk, modillions of andere ornamenten . In sommige gevallen kan de epistijl ook dienen als balustrade of borstwering, waardoor een veiligheidsbarrière langs de daklijn ontstaat. De term 'epistyle' is afgeleid van het Griekse woord 'epistylon', wat 'een laag of een reeks tegels' betekent. Het werd vaak gebruikt in de oude Griekse en Romeinse architectuur om het gegoten frame te beschrijven dat de pannen of leien op het dak ondersteunde. Tegenwoordig wordt de term nog steeds gebruikt in architectonisch ontwerp en historisch behoud om te verwijzen naar dit onderscheidende kenmerk van klassieke en traditionele gebouwen.