Onthulling van de fascinerende geschiedenis van Amphioxididae: een familie van zeedieren

Amphioxididae is een familie van zeedieren die behoort tot de klasse Cephalochordata, waartoe ook de lancetten en de amphioxus behoren. De familie Amphioxididae werd voor het eerst beschreven door de Amerikaanse paleontoloog Edward Drinker Cope in 1872, en bevat verschillende uitgestorven geslachten van amfioxiden die leefden tijdens het Paleozoïcum en Mesozoïcum. De leden van deze familie worden gekenmerkt door hun langwerpige, wormachtige lichamen, die zijn meestal ventraal afgeplat (buikzijde) en hebben een duidelijk kop- en staartgebied. Ze hebben een eenvoudig zenuwstelsel en geen gepaarde ledematen of vinnen, maar ze hebben wel een paar zijlijnorganen die hen helpen trillingen in het water te detecteren. Amphioxididen staan ook bekend om hun vermogen om verloren lichaamsdelen, zoals hun kop of staart, te regenereren. De uitgestorven geslachten van Amphioxididae omvatten Amphioxus, Acanthophylax en Pterygiota, die leefden tijdens het Paleozoïcum en Mesozoïcum. Deze dieren waren waarschijnlijk filtervoeders die zich voedden met kleine organismen en deeltjes in de waterkolom. De laatste soort Amphioxididae stierf aan het einde van het Krijt uit, ongeveer 65 miljoen jaar geleden. Over het geheel genomen is Amphioxididae een belangrijke familie van zeedieren die waardevolle inzichten biedt in de evolutie van gewervelde dieren en de diversiteit van het leven op aarde.