Wat is anaclitisch?

Anaclitisch, van het Griekse 'anaklinein' dat 'op leunen' betekent, verwijst naar een soort woordvolgorde waarbij een afhankelijke clausule of zin aan het einde van een zin wordt geplaatst. Deze woordvolgorde wordt ook wel "anacoluthon" genoemd. In een anaclitische zin komt de hoofdzin eerst, gevolgd door een of meer afhankelijke clausules of zinsdelen die aanvullende informatie of context bieden. De bijzinnen worden doorgaans gekenmerkt door een voegwoord of een voornaamwoord dat terugverwijst naar de hoofdzin. Hier is een voorbeeld van een anaclitische zin: 'Ik vertelde hem dat ik mijn sleutels was vergeten, maar ik had ze eigenlijk op tafel laten liggen. " In deze zin is de hoofdzin 'Ik heb het hem verteld' en de bijzinnen zijn 'dat ik mijn sleutels was vergeten' en 'maar ik had ze eigenlijk op tafel laten liggen'. De afhankelijke clausules geven aanvullende informatie over de situatie en worden gecompenseerd door de voegwoorden 'dat' en 'maar'.