Wat is outpitting in Git?

Outpitting is een term die wordt gebruikt in de context van open-source softwareontwikkeling, specifiek in de context van het Git-versiecontrolesysteem. In Git is een "commit" een momentopname van alle wijzigingen die op een bepaald moment in een project zijn aangebracht . Wanneer u wijzigingen aanbrengt in uw code en deze wijzigingen wilt opslaan, maakt u een nieuwe commit aan. Elke commit heeft een unieke identificatie, bekend als een "commit hash", wat een SHA-1 hash is van de inhoud van de commit. Wanneer je een nieuwe commit aanmaakt, zal Git ook een nieuw "boom" object aanmaken, dat de status van het project op dat specifieke moment. Het boomobject bevat een lijst met alle bestanden en mappen in het project, samen met hun modi (d.w.z. lees-/schrijf-/uitvoerrechten) en andere metagegevens. Wanneer u nu wijzigingen in uw code aanbrengt en deze wijzigingen wilt opslaan, Git zal een nieuwe commit aanmaken die terugverwijst naar de vorige commit. Dit staat bekend als "outpitied" commits. Met andere woorden, de nieuwe commit wordt "outpitted" van de vorige commit.

Outpitting is handig als je significante wijzigingen in je codebase wilt aanbrengen zonder de hoofdbranch te beïnvloeden. Als je bijvoorbeeld aan een functie werkt die grote wijzigingen in meerdere bestanden vereist, kun je voor die functie een nieuwe branch maken en een reeks commits vanuit de hoofdbranch uitvoeren om aan die wijzigingen te werken. Zodra je de functie hebt voltooid, kun je de nieuwe branch terug mergen in de hoofdbranch, en de outpitted commits zullen worden opgenomen in de merge.

Samenvattend is outpitting een techniek die wordt gebruikt in Git versiebeheer om een nieuwe commit te maken die verwijst naar terug naar een eerdere commit, waardoor ontwikkelaars significante wijzigingen in hun codebase kunnen aanbrengen zonder de hoofdbranch te beïnvloeden.