Zrozumienie gleb bielicowych: struktura, tworzenie i zarządzanie

Gleba bielicowa to rodzaj gleby charakteryzujący się obecnością warstwy podglebia gliniastego pod warstwą wierzchniej warstwy gleby bogatej w próchnicę. Określenie „bielic” pochodzi od rosyjskiego słowa „podzol”, co oznacza „pod ziemią”. Ten typ gleby występuje na obszarach, gdzie występują duże opady deszczu i klimat jest chłodny, na przykład w północnej Europie i niektórych częściach Ameryki Północnej. Gleby bielicowe powstają, gdy leżące pod spodem podłoże gliniaste jest wypłukiwane przez wodę deszczową, powodując, że staje się bardziej kwaśny i gliniasty. Proces ten powoduje również, że wierzchnia warstwa gleby nad nią staje się bardziej bogata w próchnicę, ponieważ materia organiczna w glebie jest rozkładana przez mikroorganizmy. Powstała gleba bielicowa ma charakterystyczną warstwową strukturę, z grubą warstwą bogatej w próchnicę wierzchniej warstwy gleby na wierzchu i cieńszą warstwą gliniastego podłoża pod spodem.…
Gleby bielicowe są często bardzo żyzne i zapewniają szeroką gamę życia roślinnego, ale mogą być również podatne na erozję, jeśli nie są właściwie zarządzane. Są również wrażliwe na zmiany pH i mogą szybko zakwasić, jeśli gleba nie jest odpowiednio pielęgnowana.