การทำความเข้าใจการไม่เสรีนิยม: ลักษณะและตัวอย่าง
การไม่เสรีนิยมหมายถึงอุดมการณ์และการเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ปฏิเสธหลักการของประชาธิปไตยเสรีนิยม เช่น สิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล ตลาดเสรี และหลักนิติธรรม การไม่เสรีนิยมอาจมีได้หลายรูปแบบ รวมทั้งเผด็จการ ชาตินิยม สังคมนิยม และประชานิยม ลักษณะสำคัญบางประการของการไม่เสรีนิยม ได้แก่:
1 การปฏิเสธสิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล: ระบอบการปกครองที่ไม่เสรีนิยมมักให้ความสำคัญกับความดีส่วนรวมมากกว่าสิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล ซึ่งอาจนำไปสู่การจำกัดเสรีภาพของพลเมืองและความขัดแย้งทางการเมืองได้
2 การแทรกแซงของรัฐในระบบเศรษฐกิจ: รัฐบาลที่ไม่เสรีนิยมอาจใช้อำนาจรัฐเพื่อควบคุมหรือกำหนดทิศทางกิจกรรมทางเศรษฐกิจ แทนที่จะปล่อยให้ตลาดเสรีดำเนินการ 3. วาทศาสตร์ชาตินิยม: ผู้นำที่ไม่เสรีนิยมมักเรียกร้องความรู้สึกชาตินิยมและส่งเสริมผลประโยชน์ของประเทศหรือกลุ่มชาติพันธุ์ของตนเหนือผู้อื่น
4 แนวโน้มต่อต้านประชาธิปไตย: ระบอบการปกครองที่ไม่เสรีนิยมอาจปราบปรามการต่อต้านทางการเมือง บิดเบือนการเลือกตั้ง หรือเพิกเฉยต่อข้อจำกัดทางรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับอำนาจของตน
5 การอุทธรณ์ประชานิยม: ขบวนการที่ไม่เสรีนิยมมักจะใช้ประโยชน์จากความไม่พอใจของประชาชนต่อระเบียบทางการเมืองที่มีอยู่ และสัญญาว่าจะมีวิธีแก้ไขง่ายๆ สำหรับปัญหาที่ซับซ้อน ตัวอย่างของระบอบการปกครองที่ไม่เสรีนิยม ได้แก่:
1 เผด็จการเผด็จการ เช่น จีน เกาหลีเหนือ และซาอุดีอาระเบีย
2 ขบวนการประชานิยมชาตินิยม เช่น ขบวนการที่นำโดยโดนัลด์ ทรัมป์ ในสหรัฐอเมริกา หรือฌาอีร์ โบลโซนาโรในบราซิล
3 รัฐบาลสังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์ เช่น เวเนซุเอลาภายใต้การนำของอูโก ชาเวซ หรือคิวบาภายใต้การนำของฟิเดล คาสโตร.
4 ระบอบการปกครองตามระบอบประชาธิปไตย เช่น อิหร่านภายใต้การนำของอยาตุลลอฮ์ โคไมนี หรือซาอุดีอาระเบียภายใต้การนำของกษัตริย์ซัลมาน สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ ลัทธิไม่เสรีนิยมอาจมีได้หลายรูปแบบ และสามารถพบได้ในระบบการเมืองที่หลากหลาย แม้แต่ประเทศประชาธิปไตยก็สามารถแสดงแนวโน้มที่ไม่เสรีนิยมได้หากพวกเขาจัดลำดับความสำคัญของกลุ่มมากกว่าสิทธิส่วนบุคคล จำกัดเสรีภาพของพลเมือง หรือบิดเบือนการเลือกตั้ง



