ความซับซ้อนของฉลากคนขี้เกียจ: การสำรวจความหมายและนัยของมัน
คนขี้เกียจเป็นคำที่แพร่หลายในช่วงทศวรรษ 1990 เพื่อเรียกคนหนุ่มสาว ซึ่งมักจะอยู่ในช่วงอายุ 20 และ 30 ปี ซึ่งถูกมองว่าเป็นคนเกียจคร้าน ขาดแรงจูงใจ และตัดขาดจากสังคมกระแสหลัก คำนี้มักใช้ในเชิงดูหมิ่นเพื่ออธิบายผู้ที่ถูกมองว่าไม่ช่วยเหลือสังคมหรือไม่ดำเนินชีวิตตามความคาดหวังของสังคม อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าแนวคิดเรื่องคนเกียจคร้านนั้นเป็นอัตวิสัยและสามารถสัมพันธ์กันทางวัฒนธรรมได้ สิ่งที่คนหนึ่งมองว่าเป็นคนเกียจคร้าน อีกคนอาจมองว่าเป็นคนที่มีจิตวิญญาณอิสระซึ่งเพียงแต่เลือกเส้นทางชีวิตที่แตกต่างออกไป นอกจากนี้ คำว่า "คนเกียจคร้าน" อาจเป็นปัญหาได้เนื่องจากสามารถใช้เพื่อตีตราและทำให้คนบางกลุ่มด้อยโอกาส เช่น ผู้ว่างงานหรือทำงานน้อยเกินไป หรือผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางสังคมแบบดั้งเดิม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คำว่า "คนเกียจคร้าน" "คนเกียจคร้าน" มีความหมายที่ละเอียดยิ่งขึ้น โดยบางคนใช้คำนี้เพื่ออธิบายตนเองว่าเป็นคนสบายๆ สบายๆ และไม่กังวลกับความสำเร็จทางวัตถุหรือความคาดหวังในกระแสหลัก อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักว่าการตีความคำนี้ไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล และแนวคิดเรื่องคนเกียจคร้านยังสามารถมีความสัมพันธ์เชิงอัตวิสัยและวัฒนธรรมได้
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
