ทำความเข้าใจกับคำว่า "พิการ" ที่เสื่อมเสียและผลกระทบต่อคนพิการ
ภาวะพิการเป็นคำที่ใช้ในอดีตเพื่อบรรยายถึงผู้พิการ โดยเฉพาะผู้ที่ไม่สามารถเดินหรือยืนได้โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือ ปัจจุบันคำนี้ได้รับการพิจารณาอย่างกว้างขวางว่าเป็นคำที่เสื่อมเสียและน่ารังเกียจ และไม่ได้ใช้ในวาทกรรมร่วมสมัย ในอดีต คนพิการมักถูกตีตราและถูกมองข้าม และมักถูกกล่าวถึงโดยใช้ภาษาที่ทำให้เสื่อมเสียและลดทอนความเป็นมนุษย์ ภาวะพิการเป็นหนึ่งในหลายคำที่ใช้อธิบายคนพิการในลักษณะที่เน้นข้อจำกัดและการพึ่งพาผู้อื่น ในปัจจุบัน การใช้ภาษาดังกล่าวได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นอันตรายและไม่เคารพ และไม่ถือว่าเป็นการไม่เคารพอีกต่อไป เป็นวิธีที่เหมาะสมในการอ้างถึงคนพิการ ในทางกลับกัน ผู้พิการได้รับการสนับสนุนให้ใช้ภาษาที่เสริมศักยภาพพวกเขาและยอมรับในความเป็นอิสระและศักดิ์ศรีของพวกเขา สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าภาษาที่เราใช้อธิบายคนพิการอาจส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อวิธีที่สังคมรับรู้และปฏิบัติต่อพวกเขา การใช้คำที่เสื่อมเสียสามารถยืดเยื้อทัศนคติเชิงลบและส่งผลให้เกิดความสามารถเชิงระบบ ซึ่งเป็นการเลือกปฏิบัติหรืออคติต่อคนพิการ ด้วยการใช้ภาษาที่ให้ความเคารพและครอบคลุม เราสามารถช่วยสร้างสังคมที่เท่าเทียมและครอบคลุมมากขึ้นสำหรับทุกคน



