ทำความเข้าใจความคิดเห็นในภาษาและปรัชญา
ความเห็นเป็นคำที่ใช้ในภาษาศาสตร์และปรัชญาเพื่ออธิบายระดับที่ประโยคหรือข้อความแสดงออกถึงมุมมองส่วนตัวหรือส่วนตัว มากกว่าที่จะเป็นข้อเท็จจริงที่เป็นรูปธรรม ความคิดเห็นสามารถมองได้ว่าเป็นคุณสมบัติของประโยคที่มีความเป็นอัตวิสัย อคติ หรือการโน้มน้าวใจในระดับหนึ่ง ในการวิเคราะห์ทางภาษาศาสตร์ ความแสดงความคิดเห็นมักจะถูกเปรียบเทียบกับความเป็นกลาง ซึ่งหมายถึงการไม่มีอคติหรือมุมมองส่วนบุคคล ข้อความวัตถุประสงค์จะถือว่าอยู่บนพื้นฐานของหลักฐานที่ตรวจสอบได้และเพื่อถ่ายทอดข้อมูลโดยไม่ต้องแสดงมุมมองที่เฉพาะเจาะจง ในทางตรงกันข้าม ข้อความที่ให้ความเห็นแสดงมุมมองส่วนบุคคลหรือส่วนตัว และอาจไม่ได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานเชิงประจักษ์
ความเห็นสามารถมีได้หลายรูปแบบในภาษา รวมทั้ง:
1 ภาษาเชิงประเมิน: รวมถึงคำและวลีที่แสดงการตัดสินที่มีคุณค่า เช่น "ดี" "ไม่ดี" "เยี่ยมมาก" หรือ "แย่มาก"
2 ภาษาที่สันนิษฐาน: หมายถึงข้อความที่ยอมรับมุมมองเฉพาะโดยไม่ต้องให้หลักฐาน เช่น "ทุกคนรู้" หรือ "เห็นได้ชัด"
3 ภาษาที่สื่ออารมณ์: รวมถึงคำและวลีที่ดึงดูดความสนใจมากกว่าข้อเท็จจริงที่เป็นรูปธรรม เช่น "อกหัก" หรือ "อุกอาจ"
4 ภาษาโน้มน้าวใจ: หมายถึงข้อความที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อโน้มน้าวผู้ฟังหรือผู้อ่านถึงมุมมองเฉพาะ เช่น "คุณควร" หรือ "เราต้อง" ในปรัชญา ความเห็นมักจะถูกกล่าวถึงโดยสัมพันธ์กับแนวคิดเรื่องความจริง นักปรัชญาบางคนแย้งว่าความจริงเชิงวัตถุวิสัยดำรงอยู่โดยเป็นอิสระจากความคิดเห็นส่วนตัว ในขณะที่คนอื่นๆ แย้งว่าความจริงนั้นสัมพันธ์กันและเป็นอัตวิสัย ความคิดเห็นสามารถถูกมองว่าเป็นการท้าทายความคิดเกี่ยวกับความจริงเชิงวัตถุ เพราะมันแนะนำว่าข้อความที่แสดงมุมมองส่วนบุคคลอาจไม่สามารถตรวจสอบหรือพิสูจน์ได้ด้วยหลักฐาน โดยรวมแล้ว ความเห็นเป็นแนวคิดที่สำคัญในภาษาศาสตร์และปรัชญา เพราะเป็นการเน้นย้ำถึง ธรรมชาติของภาษาที่เป็นอัตวิสัยและวิธีที่มุมมองส่วนบุคคลของเราสามารถกำหนดความเข้าใจของเราเกี่ยวกับโลกรอบตัวเรา
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
