อาเธอร์ โชเปนเฮาเออร์: ปราชญ์ผู้มองโลกในแง่ร้ายผู้มองเห็นต้นตอของความทุกข์ของมนุษย์
โชเปนเฮาเออร์เป็นนักปรัชญาชาวเยอรมันที่อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 19 เขาเป็นที่รู้จักกันดีจากปรัชญาการมองโลกในแง่ร้าย ซึ่งถือว่าชีวิตมีความทุกข์ทรมานโดยกำเนิด และในที่สุดมนุษย์ก็ไม่สามารถพบกับความสุขหรือการสมหวังที่ยั่งยืนได้ในที่สุด ปรัชญาของโชเปนเฮาเออร์ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากศาสนาตะวันออก เช่น พุทธศาสนา และศาสนาฮินดู เช่นเดียวกับ ผลงานของเช็คสเปียร์และนักปรัชญาชาวตะวันตกคนอื่นๆ เขาเชื่อว่าต้นตอของความทุกข์ทั้งหมดอยู่ที่ความโน้มเอียงของมนุษย์ที่จะโหยหาและแสวงหาสิ่งต่าง ๆ ซึ่งท้ายที่สุดแล้วไม่สามารถบรรลุได้หรือเป็นสิ่งที่ไม่ถาวร เขาแย้งว่าความอยากนี้ถูกขับเคลื่อนโดยความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ ซึ่งเป็นลักษณะพื้นฐานของธรรมชาติของมนุษย์ แนวคิดของโชเปนเฮาเออร์มีอิทธิพลสำคัญต่อปรัชญาและวัฒนธรรมตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านอัตถิภาวนิยม ลัทธิทำลายล้าง และจิตวิทยา นักคิดและศิลปินที่มีชื่อเสียงหลายคน รวมถึงฟรีดริช นีทซ์เช่, มาร์ติน ไฮเดกเกอร์ และลุดวิก วิทเกนสไตน์ ได้รับอิทธิพลจากผลงานของเขา แนวคิดสำคัญบางประการในปรัชญาของโชเปนเฮาเออร์ ได้แก่:
* ความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่: แรงผลักดันพื้นฐานที่กระตุ้นให้มนุษย์ทุกคนแสวงหา ความพึงพอใจและความสุข
* การปฏิเสธเจตจำนง: ความคิดที่ว่าการบรรลุผลที่แท้จริงจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อรับรู้และก้าวข้ามเจตจำนงที่จะมีชีวิตอยู่เท่านั้น ความคับข้องใจอย่างต่อเนื่องในความปรารถนาของเราและความไม่เที่ยงของทุกสิ่ง ความสำคัญของการละทิ้ง: ความคิดที่ว่าเราควรปลูกฝังความรู้สึกหลุดพ้นจากโลกและความปรารถนาของเราเองเพื่อค้นหาความสงบสุขและความสมหวัง โดยรวมแล้ว ปรัชญาของโชเปนเฮาเออร์เป็นที่รู้จัก สำหรับมุมมองที่เยือกเย็นและมองโลกในแง่ร้ายเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของมนุษย์ แต่ยังเสนอเส้นทางสู่การปลดปล่อยและการมีชัยผ่านการรับรู้และการปฏิเสธเจตจำนงที่จะมีชีวิตอยู่
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
