Interbanking'i Anlamak: Finansal Sistemin Kalbi

Interbanking, bankalar ve diğer finansal kuruluşlar arasındaki finansal işlemleri ve ilişkileri ifade eder. Bu kurumlar arasında fon, menkul kıymet ve diğer finansal varlıkların değişimini ve bu işlemleri kolaylaştırmak için ödeme sistemleri ve diğer hizmetlerin kullanımını içerir. Bankalararası bankacılık, bankaların likiditelerini yönetmelerine, borç verme faaliyetlerini finanse etmelerine ve müşterilerine bir dizi finansal ürün ve hizmet sunmalarına olanak tanıyan finansal sistemin önemli bir parçasıdır. Borç verme ve borç alma: Bankalar, likidite ihtiyaçlarını karşılamak veya yatırım fırsatlarından yararlanmak amacıyla birbirlerine kısa vadeli olarak borç verebilir ve borç verebilirler.
2. Repo ticareti: Bankalar, menkul kıymetleri başka bir bankaya daha sonraki bir tarihte geri satın alma anlaşmasıyla sattıkları geri alım anlaşmaları (repo) yapabilirler. Bu, envanter ve finansman ihtiyaçlarını yönetmek için kullanılabilir.
3. Türev işlemleri: Bankalar, faiz oranı veya kur risklerinden korunmak veya piyasa hareketleri hakkında spekülasyon yapmak için swap ve opsiyon gibi türev sözleşmelere girebilir.
4. Takas ve mutabakat: Bankalararası işlemler çoğunlukla merkezi takas odaları veya ödeme sistemleri aracılığıyla takas ve mutabakata varılır; bu da temerrüt riskinin azaltılmasına yardımcı olur ve fonların bankalar arasında hareketini kolaylaştırır.
5. Saklama ve varlık hizmetleri: Bankalar, birbirlerinin menkul kıymetler ve nakit gibi varlıkları için saklama hizmetleri sağlayabilir ve varlık yönetimiyle ilgili diğer idari görevleri yerine getirebilir.
6. Döviz ticareti: Bankalar, sınır ötesi işlemleri kolaylaştırmak ve kur risklerini yönetmek amacıyla birbirleriyle döviz ticareti yapabilirler.
7. Teminat borç verme: Bankalar, türev işlemlerini veya diğer mali yükümlülüklerini desteklemek için birbirlerine teminat verebilirler.
8. Likidite sağlanması: Bankalar, stres veya piyasa dalgalanması zamanlarında, örneğin merkez bankasının likidite imkanlarını kullanmak yoluyla, birbirlerine likidite sağlayabilirler.
9. Risk yönetimi: Bankalararası ilişkiler, çeşitli karşı taraflar ağına ve risk yönetimi araçlarına erişim sağlayarak bankaların risk maruziyetlerini yönetmelerine yardımcı olabilir.
10. Mevzuata uygunluk: Bankalar, bankalararası faaliyetlerde bulunurken sermaye yeterliliği, likidite oranları ve risk yönetimi standartları da dahil olmak üzere bir dizi düzenleyici gerekliliğe uymak zorundadır. faaliyetlerini yürütmekte ve müşterilerine çeşitli finansal hizmetler sunmaktadır.