Memahami Antinomianisme: Perspektif Teologi

Antinomianisme ialah pendirian teologi yang berpendapat bahawa orang Kristian tidak tertakluk kepada Hukum Tuhan, khususnya undang-undang moral, dan iman sahaja sudah memadai untuk keselamatan. Istilah "antinomianisme" berasal daripada perkataan Yunani "anti" (menentang) dan "nomos" (undang-undang), dan pertama kali digunakan pada abad ke-16 untuk menggambarkan gerakan teologi yang menekankan rahmat daripada legalisme.

Antinomianisme sering dikaitkan dengan ajaran Martin Luther dan reformis Protestan lain, yang berpendapat bahawa iman sahaja membenarkan seseorang di hadapan Tuhan, dan bahawa perbuatan baik tidak diperlukan untuk keselamatan. Menurut pandangan ini, Hukum Tuhan tidak mengikat orang Kristian, dan mereka bebas untuk hidup mengikut pilihan mereka tanpa rasa takut akan penghakiman atau hukuman.

Walau bagaimanapun, sesetengah pengkritik berpendapat bahawa antinomianisme adalah salah tafsiran ajaran Alkitab, dan bahawa ia boleh membawa kepada kekurangan akauntabiliti moral dan mengabaikan perintah Tuhan. Mereka berhujah bahawa walaupun iman diperlukan untuk keselamatan, ia mesti disertai dengan perbuatan baik dan komitmen untuk hidup menurut kehendak Tuhan.

Secara ringkasnya, antinomianisme ialah pendirian teologi yang menekankan rahmat daripada legalisme dan berpendapat bahawa orang Kristian tidak tertakluk kepada Hukum daripada Tuhan. Walaupun ia telah berpengaruh dalam sejarah Kristian, ia tetap menjadi topik kontroversi dengan perdebatan berterusan tentang kesahihan dan implikasinya.