Memahami Teori Bahasa dan Hubungan Sosial Halliday

Halliday ialah istilah yang digunakan dalam linguistik untuk menerangkan cara bahasa digunakan untuk mewujudkan hubungan sosial dan mengekalkan hierarki sosial. Ia pertama kali diperkenalkan oleh ahli bahasa Kenneth Halliday pada 1970-an, dan sejak itu telah diterima pakai secara meluas dalam bidang pragmatik.

Dalam teori Halliday, bahasa dilihat sebagai alat untuk membina identiti sosial dan dinamik kuasa. Beliau berpendapat bahawa penutur menggunakan bahasa untuk meletakkan diri mereka dalam hubungan dengan orang lain, dan untuk merundingkan hubungan mereka dengan mereka. Ini boleh melibatkan penggunaan perkataan atau frasa tertentu untuk menegaskan dominasi atau subordinasi, atau untuk mewujudkan rasa solidariti atau identiti bersama.

Teori Halliday telah berpengaruh dalam kajian bahasa dan kuasa, dan telah digunakan dalam pelbagai konteks, dari ucapan politik kepada perbualan harian. Ia juga telah digunakan untuk menganalisis bahasa kumpulan terpinggir, seperti wanita dan minoriti, dan untuk memahami cara mereka menggunakan bahasa untuk mencabar struktur kuasa dominan.