Capelocratie begrijpen: de kracht van cultureel kapitaal bij het vormgeven van de samenleving

Capelocratie is een term die werd bedacht door de Franse filosoof en socioloog Pierre Bourdieu om een vorm van politieke macht te beschrijven die gebaseerd is op de controle over cultureel kapitaal. In deze context verwijst cultureel kapitaal naar de kennis, vaardigheden en smaak die worden gewaardeerd in een bepaalde sociale groep of cultuur, en die kunnen worden gebruikt om sociale en politieke invloed te verwerven. Bourdieu betoogde dat in een capelocratie de macht niet in handen is van degenen die over economische of militaire macht beschikken, maar eerder door degenen die over een hoog niveau van cultureel kapitaal beschikken. Dit kunnen personen zijn die prestigieuze scholen hebben bezocht, de ‘juiste’ taal spreken, de ‘juiste’ smaak hebben in kunst en literatuur, enzovoort. Deze individuen zijn in staat hun culturele kapitaal te gebruiken om invloed en controle te verwerven over politieke en sociale instellingen, waardoor beleid en besluitvorming vorm krijgen die hun eigen belangen en waarden weerspiegelen. Capelocratie wordt vaak gezien als een vorm van ‘culturele hegemonie’, waarin de De dominante cultuur oefent haar invloed uit op andere culturen en samenlevingen en vormt hun overtuigingen, waarden en praktijken zodanig dat ze in overeenstemming zijn met de zijne. Dit kan worden gezien in de manier waarop westerse culturele normen en waarden aan niet-westerse samenlevingen worden opgelegd, bijvoorbeeld door de mondialisering en het media-imperialisme. Over het geheel genomen benadrukt de capelocratie het belang van culturele macht en kapitaal bij het vormgeven van politieke en sociale instituties, en de noodzaak kritisch onderzoeken van de manieren waarop culturele normen en waarden worden gebruikt om invloed en controle over anderen uit te oefenen.