Cherubijnen in de Bijbel: bewakers en boodschappers van God

In de Bijbel is een cherub (meervoud: cherubs) een soort engelachtig wezen dat als bewaker of boodschapper dient. Ze worden genoemd in verschillende boeken van de Bijbel, waaronder Exodus, Ezechiël en Psalmen. In het Oude Testament worden cherubs beschreven met menselijke gezichten en vleugels, en ze worden vaak afgebeeld als bescherming van de Ark van het Verbond. In Ezechiël wordt beschreven dat cherubs vier vleugels en vier gezichten hebben: een menselijk gezicht, het gezicht van een os, het gezicht van een leeuw en het gezicht van een adelaar. In de christelijke traditie worden cherubs soms afgebeeld als schattige, mollige kinderen met vleugels, maar dit is niet gebaseerd op de bijbelse beschrijving. In plaats daarvan is het een latere artistieke conventie die zich in de Middeleeuwen ontwikkelde. In sommige christelijke tradities wordt aangenomen dat cherubs een lagere rang hebben dan serafijnen en aartsengelen, maar hoger dan engelen. Ze worden vaak geassocieerd met de troon van God en er wordt gedacht dat ze dienen als bewakers en beschermers van de hemel.