De gevaren van kerkelijkheid: inzicht in de risico's van het geven van te veel autoriteit aan de kerk

Kerkelijkheid is de praktijk waarbij buitensporige eer en autoriteit aan de kerk wordt gegeven, vaak ten koste van andere belangrijke aspecten van het leven. Het kan inhouden dat de institutionele kerk wordt verheven tot een positie van ultieme autoriteit in iemands leven, boven persoonlijke relaties, familie, werk of zelfs iemands eigen spirituele welzijn. Ecclesiolatrie kan zich op verschillende manieren manifesteren, zoals: 1. Prioriteit geven aan kerkbezoek en activiteiten boven andere belangrijke verantwoordelijkheden en relaties. 2. Geloven dat de kerk de enige autoriteit heeft om de Schrift te interpreteren en beslissingen te nemen voor iemands leven. Het geven van buitensporige financiële steun aan de kerk, terwijl persoonlijke en familiale behoeften worden verwaarloosd. 4. De kerk beschouwen als de enige legitieme bron van spirituele leiding en wijsheid. 5. Prioriteit geven aan de meningen en goedkeuring van kerkleiders boven iemands eigen intuïtie en onderscheidingsvermogen. Kerkelijke vorming kan schadelijk zijn omdat het kan leiden tot een gebrek aan evenwicht in iemands leven, waardoor individuen belangrijke verantwoordelijkheden en relaties buiten de kerk verwaarlozen. Het kan ook leiden tot een gebrek aan persoonlijke autonomie en zelfonderscheiding, omdat individuen zich onder druk gezet kunnen voelen om zich te conformeren aan de verwachtingen van de kerk in plaats van hun eigen innerlijke leiding te volgen. Bovendien kan kerkelijkheid een ongezonde machtsdynamiek creëren tussen het individu en de instelling, waarbij de instelling te veel autoriteit en controle over iemands leven heeft.