Het neo-confucianisme begrijpen: een heropleving van het confucianistische denken in China
Neo-confucianisme is een filosofische en religieuze beweging die in China ontstond tijdens de Song-dynastie (960-1279 CE) en zich bleef ontwikkelen tot de Qing-dynastie (1644-1912 CE). Het was een heropleving van het confucianisme, dat ruim twee millennia lang de dominante ideologie in China was geweest. de relatie tussen de mens en de natuurlijke wereld. Het bevatte ook elementen uit andere filosofische tradities, zoals het taoïsme en het boeddhisme, en putte uit de werken van eerdere confucianistische denkers als Mencius en Xunzi. Enkele sleutelkenmerken van het neo-confucianisme zijn onder meer: 1. Nadruk op morele cultivatie: Neo-confucianisten geloofden dat het uiteindelijke doel van het menselijk leven was om iemands morele karakter te cultiveren door middel van onderwijs, zelfreflectie en het beoefenen van deugden zoals welwillendheid, rechtvaardigheid en wijsheid. Belang van onderwijs: Neo-confucianisten benadrukten het belang van onderwijs bij het ontwikkelen van moreel karakter en het voorbereiden van individuen op leiderschapsrollen in de samenleving. Hiërarchische sociale orde: Het neoconfucianisme versterkte de traditionele hiërarchische sociale orde van China, met de keizer aan de top en verschillende niveaus van ambtenaren, geleerden en gewone mensen onder hem. Syncretisme met andere tradities: Het neoconfucianisme integreerde elementen uit andere filosofische tradities, zoals het taoïsme en het boeddhisme, en probeerde het confucianisme met deze andere tradities te verzoenen. Focus op innerlijke cultivatie: Neo-confucianisten benadrukten het belang van innerlijke cultivering en persoonlijke ontwikkeling, in plaats van simpelweg het volgen van regels en voorschriften. Enkele opmerkelijke neo-confucianistische denkers zijn onder meer Zhu Xi (1130-1200 CE), die wordt beschouwd als de grondlegger van de Neo-confucianistische denkers. -Confucianistische beweging, evenals Wang Yangming (1472-1529 CE) en Li Ao (1474-1529 CE), die de neo-confucianistische ideeën verder ontwikkelden en verfijnden. Over het geheel genomen speelde het neo-confucianisme een belangrijke rol bij het vormgeven van het Chinese denken en de Chinese cultuur tijdens de Song-, Yuan-, Ming- en Qing-dynastieën, en de invloed ervan is nog steeds zichtbaar in de hedendaagse Chinese filosofie en samenleving.
Ik vind dit leuk
Ik vind dit niet leuk
Een inhoudsfout melden
Gedeeld
