Inzicht in onfatsoenlijkheid versus bescheidenheid: een gids voor het cultiveren van nederigheid

Onbescheidenheid is een gebrek aan bescheidenheid, wat de kwaliteit is van nederig en pretentieloos zijn. Onbescheiden mensen zijn vaak opschepperig, arrogant en overdreven zelfpromoerend. Ze kunnen op ongepaste manieren de aandacht op zichzelf vestigen, bijvoorbeeld door te pronken met hun rijkdom of fysieke verschijning. Bescheidenheid houdt daarentegen in dat ze nederig en bescheiden zijn, en gedrag vermijden dat bedoeld is om de aandacht op zichzelf te vestigen. Bescheiden mensen zijn vaak meer bezorgd om anderen dan om zichzelf, en hebben de neiging hun eigen prestaties te bagatelliseren in plaats van ze te overdrijven. In veel culturen wordt onfatsoenlijkheid als een negatieve eigenschap beschouwd, omdat het gezien kan worden als een vorm van trots of arrogantie. Trots is bijvoorbeeld een van de zeven hoofdzonden in het christendom, en wordt ook in de islam als een grote zonde beschouwd. In beide religies wordt nederigheid als een wenselijker kwaliteit beschouwd dan onfatsoenlijkheid. Onfatsoenlijkheid kan vele vormen aannemen, zoals opscheppen over iemands prestaties, pronken met rijkdom of status, of zich op een onthullende of provocerende manier kleden. Sommige mensen zijn van nature misschien bescheidener of onfatsoenlijker, maar het is ook mogelijk om bescheidenheid of onfatsoenlijkheid te cultiveren door gewoonte en praktijk. Over het algemeen wordt onfatsoenlijkheid over het algemeen gezien als een negatieve eigenschap, omdat het kan leiden tot arrogantie, egoïsme en ander ongewenst gedrag. Bescheidenheid daarentegen wordt gewaardeerd vanwege de nederigheid, nederigheid en het respect voor anderen.