Ontdek de geschiedenis en betekenis van Kasbahs in Noord-Afrika en het Midden-Oosten

Kasbah (ook wel gespeld als qasbah of ksar) is een term die wordt gebruikt om een type versterkt dorp of nederzetting te beschrijven dat gebruikelijk is in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Het woord ‘kasbah’ komt uit de Arabische taal en verwijst naar een groep huizen of gebouwen die bij elkaar zijn gegroepeerd voor bescherming en wederzijdse ondersteuning. Kasbahs werden vaak gebouwd op hoge grond of op strategische locaties, zoals in de buurt van een waterbron of op het kruispunt van handelsroutes. Ze zijn ontworpen om onderdak en veiligheid te bieden aan de mensen die binnen hun muren woonden, en ze waren doorgaans omgeven door een muur of wal gemaakt van steen, lemen baksteen of adobe. Binnen een kasbah kun je een verscheidenheid aan gebouwen vinden, waaronder huizen, moskeeën, bakkerijen en andere winkels. De indeling van een kasbah kan variëren afhankelijk van de locatie en de grootte van de nederzetting, maar ze hebben vaak een centrale binnenplaats of plein waar mensen samen kunnen komen en een praatje kunnen maken. Kasbahs hebben een lange geschiedenis in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, die teruggaat tot tenminste de 12e eeuw. Ze vormden een belangrijk onderdeel van de traditionele architectuur van veel regio's, waaronder Marokko, Algerije, Tunesië en Libië. Tegenwoordig zijn veel kasbahs nog steeds bewoond en vormen ze een belangrijk onderdeel van het culturele erfgoed van deze landen.