Whiggification begrijpen: de politieke herinterpretatie van de Britse geschiedenis

Whigification is een term die in de Britse geschiedenis wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarmee de Whig-partij, die eind 17e eeuw ontstond, het politieke discours ging domineren en het historische verhaal van het land vorm gaf. De term werd bedacht door de historicus J.H. Hexter in de jaren zestig, en het verwijst naar de manier waarop de Whigs het verleden herinterpreteerden om in hun eigen politieke agenda te passen. De Whigs waren een groep politici die pleitten voor constitutionele monarchie, individuele vrijheid en de rechtsstaat. Ze kwamen naar voren als een aparte politieke kracht tijdens de Glorieuze Revolutie van 1688, toen ze Willem III en Maria II steunden tegen de katholieke Jacobus II. In de loop van de tijd werden de Whigs gezien als de kampioenen van progressieve hervormingen en modernisering, terwijl hun tegenstanders, de Tories, werden afgeschilderd als reactionair en achterwaarts gericht. Whiggificatie verwijst naar het proces waarbij het Whig-perspectief op de geschiedenis het dominante verhaal werd. , waarbij gebeurtenissen en figuren die niet in hun wereldbeeld pasten, werden gemarginaliseerd of geherinterpreteerd. Dit omvatte onder meer het bagatelliseren of negeren van de rol van de Tories in de Britse geschiedenis, terwijl de nadruk werd gelegd op de prestaties van Whig-leiders zoals William Pitt en Charles Fox. geschiedenis om hun eigen politieke doeleinden te dienen. Het blijft echter een nuttig instrument om de manieren te begrijpen waarop politieke ideologieën ons begrip van het verleden hebben gevormd.