Historia i znaczenie krenelacji w średniowiecznych fortyfikacjach

Krenelacja to technika fortyfikacyjna stosowana w architekturze średniowiecznej, w której blanki lub merlony (podwyższone części muru) są przerywane w regularnych odstępach za pomocą małych, wystających wież lub innych elementów obronnych. Te przerwy tworzą serię otworów lub „krenelów”, które pozwalają łucznikom lub innym obrońcom strzelać do wrogów, będąc chronionym przed ogniem zwrotnym.…
Krenelaż był używany w zamkach i innych ufortyfikowanych konstrukcjach w średniowieczu, aby zapewnić osłonę obrońcom, jednocześnie umożliwiając im atakować siły wroga za pomocą strzał, bełtów z kuszy lub innych pocisków. Technika ta była szczególnie skuteczna przeciwko szarżom kawalerii, ponieważ otwory w blankach umożliwiały obrońcom celowanie w konie i jeźdźców z większą celnością.… Z biegiem czasu krenelaż stał się powszechną cechą średniowiecznych fortyfikacji i pozostał w użyciu aż do opracowania bardziej zaawansowanych fortyfikacji techniki w czasach nowożytnych. Dziś wiele historycznych zamków i innych budowli obronnych zachowało swoje pierwotne krenelaże, stanowiąc widoczną pamiątkę średniowiecznej architektury militarnej.