Sztuka wsporników: unikalne projekty architektoniczne i otwarte przestrzenie

Wsporniki to technika konstrukcyjna, w której konstrukcja jest budowana poprzez wysunięcie jednej strony budynku dalej niż drugiej, tworząc efekt wspornika. Pozwala to na uzyskanie większych okien, bardziej otwartej przestrzeni i unikalnego projektu architektonicznego. Sekcja wspornikowa jest zwykle wsparta przez szereg kolumn lub ścian przymocowanych do głównej konstrukcji. Termin „wspornik” pochodzi od łacińskich słów „cantus” oznaczających „pieśń” i „levare” oznaczających „podnosić”. Pierwotnie było ono używane w kontekście muzyki, w odniesieniu do melodii śpiewanej wysokim głosem, ale od tego czasu zostało przyjęte w architekturze do opisania tej specyficznej techniki konstrukcyjnej.

Wspornik jest często używany w nowoczesnej architekturze do tworzenia dramatycznych i niepowtarzalnych projektów , a także zapewnić więcej otwartej przestrzeni i naturalnego światła. Jednak może być również droższy i trudniejszy w budowie niż tradycyjne konstrukcje ze względu na potrzebę dodatkowego wsparcia i inżynierii.