Zrozumienie hildebrandyzmu: wpływowa ideologia polityczna i społeczna papieża Grzegorza VII

Hildebrandyzm to termin używany do opisania ideologii politycznej i społecznej papieża Grzegorza VII (1073-1085), który był jedną z najbardziej wpływowych postaci średniowiecza. Termin „hildebrandyzm” został ukuty przez niemieckiego historyka Heinricha von Treitschke pod koniec XIX wieku i odnosi się do nacisku papieża na duchową władzę Kościoła oraz jego wysiłków na rzecz zreformowania Kościoła i jego relacji z władzą świecką.……Na sercem hildebrandyzmu jest przekonanie, że Kościół powinien być moralnym i duchowym przewodnikiem społeczeństwa, a nie tylko instytucją polityczną. Pomysł ten był wówczas rewolucyjny, ponieważ Kościół od dawna był ściśle powiązany z monarchiami i imperiami Europy, a wielu przywódców kościelnych postrzegało swoją rolę jako wspieranie władzy tych władców. Grzegorz VII uważał jednak, że Kościół powinien być odrębną i niezależną jednostką, posiadającą własną władzę i władzę. … Reformy Grzegorza VII obejmowały wysiłki zmierzające do ograniczenia władzy świeckich władców nad Kościołem, jak np. zakaz inwestytury świeckiej (praktyka mianowania przez królów i cesarzy biskupów i innych urzędników kościelnych). Dążył także do wzmocnienia autorytetu papiestwa i ustanowienia Kościoła jako zjednoczonej, globalnej instytucji.… Hildebranda wywarł głęboki wpływ na europejskie społeczeństwo i politykę, ponieważ pomógł stworzyć bardziej niezależny i potężny Kościół, który był w stanie rzucić wyzwanie władzę świeckich władców. Reformy Grzegorza VII utorowały drogę rozwojowi nowoczesnych państw narodowych i rozdziałowi Kościoła od państwa. Dziś hildebrandyzm jest nadal badany przez historyków i teoretyków polityki jako ważny przykład roli religii w kształtowaniu społeczeństwa i polityki.